สรุปความรู้ เรื่องสระในภาษาไทย และทักษะการสะกดให้เก่งได้เร็ว

เสียงที่มนุษย์เปล่งออกมาเพื่อสื่อความหมายระหว่างกัน ซึ่งการที่เสียงในภาษาจะเกิดขึ้นได้นั้น ก็ต้องอาศัยอวัยวะต่าง ๆ ที่ทำให้เกิดเสียง สำหรับอวัยวะที่ทำให้เกิดเสียง ได้แก่ ริมฝีปาก ปุ่มเหงือก ฟัน ลิ้น เพดานปาก ลิ้นไก่ กล่องเสียง หลอดลม และปอด เด็กๆรู้กันหรือไม่ว่าสระในภาษาไทยมีอะไรบ้าง และมีทั้งหมดกี่เสียง แต่บอกเลยว่ากว่าจะมาเป็นคำ หรือประโยคที่เราใช้พูดกัน มักมีส่วนประกอบของสระทั้งนั้น วันนี้เราจะพาทุกคนมาทำความรู้จักกับรูปและเสียงของสระในภาษาไทย โดยสรุปองค์ความรู้ไว้อย่างครบถ้วน รับรองได้เลยว่าถ้าคุณได้อ่านบทความนี้จะต้องมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องของ สระในภาษาไทยได้อย่างแน่นอน

ทำความรู้จักกับความหมายของสระ

สระ คือ เครื่องหมายที่ใช้แทนเสียงที่เปล่งออกมา เสียงที่เปลางออกมาจากลำคอ โดยตรง

เช่น อา ออ เออ ตามหลักของภาษาถือว่าพยัญชนะจำเป็นต้องอาศัยสระ จึงจะออกเสียงได้ ถ้าพยัญชนะ

ไม่อาศัยเสียงสระก็ออกเสียงไม่ได้ ซึ่งสระในภาษาไทย สามารถแบ่งได้ 2 ประเภท คือ รูปสระ และเสียงสระ นั่นเอง

• รูปสระ จากหนังสือบรรทัดฐานภาษาไทย หลักสูตรการเรียนของนักเรียนในโรงเรียน จากกรมวิชาการ ให้ความหมายไว้ว่า รูปสระ คือ สัญลักษณ์ที่ปรากฏในการใช้ ในคำประโยคหรือข้อความ มีจำนวน 32 รูป
• เสียงสระ สระทั้ง 32 รูปเมื่อนำไปผสมจะเกิดเป็นเสียงสระต่างๆขึ้นอีก 21 เสียง โดยแบ่งจำแนกได้เป็นสระเสียงสั้นและสระเสียงยาว

มารู้จักกับเสียงสระ ในภาษาไทยกันว่ามีอะไรบ้าง ?

บางตำราถือว่าภาษาไทยมี 21 เสียง ทั้งนี้ คือไม่รวมสระเกินซึ่งถือว่าเป็นหน่วยเสียงในตัวเองโดยสมบูรณ์อยู่แล้ว และไม่รวมสระประสมเสียงสั้น คือ เอียะ เอือะ อัวะ เนื่องจากมีที่ใช้ในภาษาไทยน้อยมาก และส่วนใหญ่จะเป็นคำเลียนเสียงธรรมชาติซึ่งไม่ได้ใช้สื่อความหมายอื่น

• สระเสียงสั้น ได้แก่ สระที่ออกเสียงสั้น คือ อะ อิ อึ อุ เอะ แอะ โอะ เอาะ เออะ เอียะ เอือะ อัวะ ฤ ฦ อำ ไอ ใอ เอา
• สระเสียงยาว ได้แก่ สระที่ออกเสียงยาว คือ อา อี อื อู เอ แอ โอ ออ เออ เอีย เอือ อัว ฤๅ ฦๅ
• สระเดี่ยว ได้แก่ สระที่เปล่งเสียงออกมาเป็นเสียงเดียว ไม่มีเสียงอื่นประสมมี 18 ตัวได้แก่ อะ อา อิ อี อึ อื อุ อู เอะ เอ แอะ แอ เออะ เออ โอะ โอ เอาะ ออ
• สระประสม คือ สระที่มีเสียงสระเดี่ยว 2 ตัวประสมกัน มี 6 ตัวได้แก่

1. เอียะ เสียง อิ กับ อะ ประสมกัน
2. เอีย เสียง อี กับ อา ประสมกัน
3. เอือะ เสียง อึ กับ อะ ประสมกัน
4. เอือ เสียง อื กับ อา ประสมกัน
5. อัวะ เสียง อุ กับ อะ ประสมกัน
6. อัว เสียง อู กับ อา ประสมกัน

• สระเกิน คือ สระที่มีเสียงซ้ำกับสระเดี่ยว ต่างกันก็แต่ว่าสระเกินจะมีเสียงพยัญชนะประสมหรือสะกดอยู่ด้วย มี 8 ตัว ได้แก่

1. ฤ ฤๅ ฦ ฦๅ (รึ รือ ลึ ลือ) มีเสียงพยัญชนะ ร ล ประสมอยู่
2. อำ มีเสียง อะ และพยัญชนะ ม สะกด
3. ใอ ไอ มีเสียง อะ และพยัญชนะ ย สะกด (คือ อัย)
4. เอา มีเสียง อะ และพยัญชนะ ว สะกด

เรียนรู้ที่จะสะกดคำในถูกหลัก ในภาษาไทย

การสะกดคำ คือ การอ่านโดยนำพยัญชนะต้น สระ วรรณยุกต์ และตัวสะกดมาประสมเป็นคำอ่าน ถือเป็นเครื่องมือการอ่านคำใหม่ ซึ่งต้องให้นักเรียนสังเกตรูปคำพร้อมกับการอ่านการเขียน เมื่อสะกดคำจนจำคำอ่านได้แล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องใช้วิธีการสะกดคำนั้น ให้อ่านเป็นคำได้เลย จะทำให้นักเรียนอ่านจับใจความได้และอ่านได้เร็ว โดยการอ่านสะกดคำแบ่งได้ดังต่อไปนี้

• สะกดตามรูปคำ เช่น

กา สะกดว่า กอ – อา – กา

คาง สะกดว่า คอ – อา – งอ – คาง

ค้าง สะกดว่า คอ – อา – งอ – คาง – ไม้โท – ค้าง

• สะกดโดยสะกดแม่ ก กา ก่อน แล้วจึงสะกดมาตราตัวสะกด เช่น

คาง สะกดว่า คอ – อา – คา – คา – งอ – คาง

ค้าง สะกดว่า คอ – อา – คา – คา – งอ – คาง – คาง – โท – ค้าง

• คำที่มีสระอยู่หน้าพยัญชนะ ให้สะกดพยัญชนะก่อนสระเสมอ เช่น

เก สะกดว่า กอ – เอ – เก

ไป สะกดว่า ปอ – ไอ – ไป

• คำที่เป็นสระลดรูปหรือสระเปลี่ยนรูป อาจสะกดได้ดังนี้

กัน สะกดว่า กอ – อะ – นอ – กัน หรือ กอ – ไม้หันอากาศ – นอ – กัน

คน สะกดว่า คอ – โอะ – นอ – คน หรือ คอ – นอ – คน

• คำอักษรควบ สะกดเรียงตัวอักษร มุ่งเพื่อการเขียนให้ถูกต้อง อาจสะกดได้ดังนี้ เช่น

กลอง สะกดว่า กอ – ลอ – ออ – งอ – กลอง

พราง สะกดว่า พอ – รอ – อา – งอ – พราง

กวาง สะกดว่า กอ – วอ – อา – งอ – กวาง

• สะกดตัวควบพร้อมกัน มุ่งเพื่อออกเสียงคำควบกล้ำให้ชัด เช่น

กลอง สะกดว่า กลอ – ออ – งอ – กลอง

พราง สะกดว่า พรอ – อา – งอ – พราง

กวาง สะกดว่า กวอ – อา – งอ – กวาง

• คำอักษรนำ สะกดเรียงตัวอักษร มุ่งเพื่อการเขียนให้ถูกต้อง อาจสะกดได้ดังนี้

อยาก สะกดว่า ออ – ยอ – อา – กอ – อยาก

หนา สะกดว่า หอ – นอ – อา – หนา

สนาม สะกดว่า สอ – นอ – อา – มอ – สนาม

การเขียนสะกดคำคือศิลปะหรือเทคนิคในการสร้างคำโดยใช้อักษรตามแบบที่สังคมยอมรับ เป็นการเขียนโดยเรียงลำดับ พยัญชนะ สระ วรรณยุกต์ รวมทั้งตัวสะกดการันต์ ภายในคำหนึ่ง ๆ ได้ถูกต้องตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน เพื่อฝึกทักษะการเขียนให้ถูกต้องตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถานแก่ผู้เรียน และจะต้องให้ผู้เรียนเข้าใจขบวนการประสมคำ รู้หลักเกณฑ์ที่จะเรียบเรียงลำดับตัวอักษรในคำหนึ่ง ๆ ให้ได้ความหมายที่ต้องการ เพื่อจะนำประโยชน์ไปใช้ในการสื่อสารต่อไป

📚 อ้างอิง (Reference Sites)

📙 บทความที่เกี่ยวข้อง (Internal Resources)

เรียบเรียงและจัดทำโดย ข้าวตังดอทคอม